Jesteś prymitywny i przeciętny
Słychać plotki, że „to nic”, nic się nie dzieje, kiedy „rzucają nami – naszą psychiką o asfalt”. Jastrzębianie żyją więc w trudnych warunkach, gdzie trzeba wyzbyć się uczuć i walczyć o dobrą codzienność? Jeżeli czas pochłania cały świat, a Jastrzębie-Zdrój okazuje się być jedną z tych zabieganych części, to gdzie tutaj toczy się życie? Kto „nie potrafi usiedzieć na miejscu”, a kto tylko żyje, by w tym miejscu z pasją się napić? A co ze światem młodej krwi? - Toczy się groteskowo, na niby, bo nie chcą doświadczać realizmu, wpuszczać go pod skórę? Czy raczej są niezależni umysłem, trawiąc każdy twardszy jego kęs? Jak właściwie myślą, co czują, jacy są i czy „posiadają siebie”, nie będąc nijakim, ulotnym lub jak większość...?
Ewan, 22 lata - „Jedna laska powiedziała kiedyś w jednym z takich piątków, że dzisiaj jest jeszcze zimniej, tylko nie wiedziała czy to w niej czy obok ktoś wołał o lód do kolejnej setki. Może żałosne, a może już pesymistyczne... Myślę, że to drugie, bo nie ma co ukrywać - to miasto ludzi, gdzie jak coś masz, to się dołączą. Jak jesteś golcem, to mają cię w dupie. Ale ch** się nie martwię, bo jak dzwonią to tylko z problemem i nie ma szans, żeby to uległo zmianie. Nie tylko ja to wiem, że jest się dobrym jak czegoś potrzeba, a jak się miarka przebierze, to i mordę się obije. Taka karma jakie to Jastrzębie...”
Artur Oźlański, V Liceum Ogólnokształcące - „Rodzimy się szybciej. Wprowadzani w system jeszcze szybciej. Praca dla nędznej egzystencji szybciej, szybciej, bo śmierć jest tańsza. Ale gdzie tu życie? Można zadać sobie pytanie czy przypadkiem o nim nie zapomniałem. To współczesny świat wprowadził cenzurę „na nie”. Piwko, papieros, a i do tego film erotyczny z samozadowoleniem włącznie – droga do prymitywnego osiągnięcia szczęścia. Jednak czy wszyscy?
Nie mam prawa uogólniać, tym bardziej, że sam się temu sprzeciwiam. Ile razy już słyszałem, że ta podła młodzież to jedynie chleje i ćpa. Przecież na nic więcej ją nie stać. To tylko stereotypy, w które coraz bardziej wchodzimy. Ale co mam powiedzieć do jasnej cholery, kiedy nasze święte społeczeństwo wszystko miesza z błotem, z brakiem szacunku do drugiego człowieka, a wiedza – według nich jedyna prawdziwa – jest czerpana z mediów... Ale do rzeczy. Czy jest jeszcze szansa na jakikolwiek ratunek? Powiedzmy kotwica na tym zdegradowanym morzu. Niestety, z wiekiem mózg staje się coraz bardziej oporny. Czyli zostaje nam młodzież. A jaka ona właściwie jest? Mam oczywiście grupę, o której już wcześniej pisałem, która bierze przykład z ,,autorytetów”. Ale są również Ci co chcą coś zmienić. Zaczynają tworzyć, szukają pasji, rozwijają się mimo wielu przeciwności. Starają się poznać ten świat na nowo, bo obłuda tak strasznie wypacza. Rozumiem, masz pracę, masz forsę, może i nawet masz rodzinę. Ale co z tego skoro nie żyjesz. Nie przeżywasz nic nowego. Wpadłeś w niekończący, ciągle się powtarzający sen. Zero emocji, zero myślenia, zero uczuć. Sprawdź puls, bo być może już nie żyjesz. Dla ciebie to może szczęście, dla mnie to tylko marna egzystencja nie warta przeżywania. ,,Niektórzy ludzie nigdy nie wpadają w szał… jakie muszą mieć, beznadziejne życie.” Przestań być w końcu tym cholernym stoikiem. Poczuj tę siłę jaką miałeś, kiedy byłeś młody. Buntuj się. Zacznij w końcu myśleć...
W ostatnim czasie na niebie można dostrzec cudowne zjawisko, spadające gwiazdy. Wystarczy spojrzeć. Nieliczni tylko przystają by podziwiać to piękno, doznają euforii. Powiedziałbym, że mało kto. Może tylko kilka osób. Reszta zabiegana, zagłębiona… Nie do końca pewien jestem w co. Oczywiście jeszcze w tej egzystencji pojawia się, nie kto inny, tylko on, a zwą go Bóg. Czy coś w tym złego? Nie. To zapytasz się pewnie, jaki problem? Hipokryzja, to jest problem. W każdą niedzielę msza, nawet i częściej. W uduchowienie jakieś wpadasz. Wychodzisz i do każdego kto jest inny niż ty ziejesz nienawiścią. Tak mocną, że czuć ten smród na kilometr. No, ale przecież ,,Bóg rozpozna swoich”. Zacznij w końcu żyć pełną piersią. Nie rób tego co ci każą, co jest przeciwne z twymi przekonaniami. Nie wykonuj pracy, której nie lubisz, znajdź to co cię uszczęśliwi. ,,Aby istnieć, człowiek musi się buntować.” Bo na starość zażyjesz truciznę, będącą twoimi wspomnieniami…”
czwartek, 14 lis 2013, Paula Ostrowska
